live en online
Meer dan voor de Coronisatie krijg en stel ik de vraag: hoe is het met je? Een oprechte vraag waarbij het antwoord er echt toe doet. Was het voorheen vooral smalltalk en het antwoord ‘druk’, nu gaat het gesprek over gezondheid, welzijn, onzekerheden, het door elkaar lopen van werk, privé en opvoeding. Oprecht nieuwsgierig naar hoe de ander het doet, ervaart, meemaakt, mist, ontdekt.
Het is een bijzondere tijd op het gebied van communicatie en aandacht. Ik ervaar minder contacten en meer verdieping. Zoals velen van jullie ontdek ik ook de mogelijkheden van online meetings, digitale whiteboard en samenwerkingsapps. Tot half maart had ik geen idee van de mogelijkheden online en wilde ik er ook niet aan. Maar als het ineens niet meer live kan, hoe dan wel?
Ik ben verbaasd over de mogelijkheden en de effectiviteit van online werken. Ik heb al een hoop fasen doorlopen in de afgelopen maanden: onwennigheid en klotsende oksels door de nog onbekende techniek; omgaan met nieuwsgierige kinderen die ook in beeld willen; ontdekken dat staand beeldbellen een andere energie brengt; zien dat mijn kinderen met gemak in de pauze het gesprek even overnemen; hoe uitdagend het is om de live werkvormen om te bouwen tot digitaal.
Wat ik als erg fijn heb ervaren (en nog steeds) is het samen leren. Voor velen is dit een nieuwe manier van werken en is het uitproberen en fouten maken. En dat is dus ok! Wat een fijne gewaarwording, dat je niet alles al hoeft te weten, lekker mag prutsen en fouten mag maken, elkaar kunt helpen en er samen een mooie meeting van kunt maken. Laten we dat vaker doen!
Wat ik ook als erg positief ervaar zijn de verschillen die op de één of andere manier wegvallen. De kledingkeuze, handdruk, lichaamstaal, intonatie, het is er niet of minder, waardoor iedereen veel gelijker is. We hebben allemaal oortjes in, vrolijke behangetjes op de achtergrond en een kat die door het beeld loopt. Voorstelrondjes zijn kort en krachtig en geen saaie opsommingen van CV’s. Of is dat laatste ook omdat ik de teugels stevig in handen houd online?
Ik heb ontdekt dat twee dagen lang ondergedompeld zijn in een online evenement (de Vonketon) met een nieuw en nog onbekend team veel energie en hele mooie resultaten op kan leveren. En dat die energie ook na het evenement bestaan blijft. En toch verlang ik er nu heel erg naar deze groep mensen in levende lijve te gaan ontmoeten om onze plannen met grote vellen papier en stiften, handgebaren, intonatie en discussies aan te gaan scherpen tot het plan dat de Blue Delta nodig heeft: VonkVouchers.
